قرآن کریم


درباره اینكه مراد از بطن قرآن و تأویل آن، ائمه علیهم السلام و ولایت آنان و اتباع ایشان و مسائل مرتبط با آن ، در كتاب‌های «كافی»، «بصائر»، «تفسیر عیّاشی» و «غیبت نعمانی» از محمّد بن منصور به نقل از امام كاظم علیه السلام روایت شده است كه درباره آیه «إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ (اعراف/33)؛ پروردگار من فقط زشت‌كاری‌ها را چه آشكارش (باشد) و چه پنهان حرام گردانیده است»، فرمودند: